τοπική αυτοδιοίκηση

Το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει μέχρι την τελευταία 15ετια από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, έχουν μετατρέψει του Δήμους σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού με βασική αρμοδιότητα τη ρύθμιση των κανόνων ανταγωνισμού των επιχειρηματικών συμφερόντων που λυμαίνονται τα έργα και τις υπηρεσίες των Δήμων.

Τι ισχύει σήμερα:

Περισσότερες από 200 αρμοδιότητες έχουν περάσει στους Δήμους τα τελευταία χρόνια,χωρίς τους αντίστοιχους οικονομικούς πόρουςκαι το ανθρώπινο δυναμικό όπως προβλέπει το Σύνταγμα.
Μετά το 2011 τα έσοδα των Δήμων έχουν περικοπεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60% ενώ το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων τείνει να μηδενισθεί.
Οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι, θεσμοθετημένοι από το 1989 δεν αποδίδονται στο σύνολό τους στους Δήμους με αποτέλεσματην παρακράτηση πόρων της τοπικής από την κεντρικήδιοίκηση. Όμως και οι πόροι που προέρχονται από την ΕΕ δεν αξιοποιούνται με αποτέλεσμα την απώλεια ή την μη αποδοτικότητά σημαντικών πόρων για επενδυτικά έργα που θα βελτίωναν το βιοτικό μας επίπεδο. Τα περισσότερα από τα έργα υποδομής που αφορούν την προστασία του πληθυσμού, τις δικές μας ζωές, δηλαδή, δεν κρίνονται επιλέξιμα από τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα καθώς δεν αποδίδουν οικονομικό κέρδος…
Η αδιαφάνεια στον σχεδιασμό των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, η κατάργηση στην πράξη του λεγόμενου «δημοκρατικού προγραμματισμού», η ευθυγράμμιση των δημοτικών αρχών τις εκάστοτε κυβερνητικές και επιχειρηματικές επιδιώξεις, η έλλειψη επιχειρησιακών σχεδίων, χωροταξικού σχεδιασμού κλπέχουν ως αποτέλεσμαη αυτοδιοίκηση να μην ανταποκρίνεται στο ρόλο της σε μια πραγματικά ευνομούμενη πολιτεία προς το δημόσιο συμφέρον και για τις ανάγκες των πολλών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων έχουν αποδεχθεί τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων σεβασικούς τομείς δημόσιων αγαθώναλλά και την εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασίας, με την εφαρμογή ελαστικών σχέσεων εργασίας, πάρα το ότι οι εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου.
Κυριαρχία απευθείας αναθέσεων είτε για προμήθειες είτε για παροχή υπηρεσιών είτε μικρών έργων που δημιουργούν πολλά ερωτήματα για τη σκοπιμότητά τους.

Μιλάμε πλέον λοιπόν για τοπική διοίκηση και όχι για αυτοδιοίκηση καθώς στην πράξη, αλλά και βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, οι Δήμοι στερούνται ουσιαστικά και τυπικά διοικητικής κι οικονομικής αυτοτέλειας, είναι υποτελείς στο κεντρικό κράτος.

Αυτή η κατάσταση δεν μας καλύπτει.

Αυτόν τον τρόπο λειτουργίας αποδέχονται, λίγο – πολύ, όλες οι παρατάξεις καθώς είναι τα κόμματα που τις στηρίζουν, φανερά ή από το παρασκήνιο, που έχουν συνδιαμορφώσει αυτό το ασφυκτικό τοπίο στην τοπική διοίκηση.

Για εμάς, η τοπική διοίκηση θα πρέπει να αποτελεί φραγμό στις αυθαιρεσίες και τις αντιλαϊκές πολιτικές της κεντρικής διοίκησης που στρέφονται απέναντι στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και ευνοούν τα επιχειρηματικά και όχι μόνο, συμφέροντα.

Ταυτόχρονα με τα βασικά αιτήματα για πλήρη κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των σημερινών αναγκών και την πρόσληψη όλου του απαιτούμενου εργατικού δυναμικού με μόνιμες σχέσεις εργασίας, παλεύουμε για ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας του δήμου.

Στο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που δίνει πλειοψηφία σε ΔΣ και κοινότητες στο συνδυασμό που παίρνει 43%, αντιπροτείνουμε την εκλογή του δημοτικού συμβουλίου με ανόθευτη, απλή αναλογική, με την κάθε ψήφο να έχει ίδια αξία. Ο δήμαρχος να εκλέγεται με ψηφοφορία από το ίδιο το συμβούλιο, με δυνατότητα ανάκλησης.
Διεκδικούμε το δημοτικό συμβούλιο να έχει ουσιαστικό, αποφασιστικό ρόλο. Να σταματήσει η κοροϊδία με τη μεταφορά αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στις επιτροπές στις οποίες δεν εκπροσωπούνται όλες οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου.
Να ενδυναμωθεί η δημοτική αποκέντρωση με τη θέσπιση και 3ου βαθμού αιρετής αυτοδιοίκησης, ώστε οι κοινότητες να μην είναι διακοσμητικές και να πραγματικό και αποφασιστικό ρόλο στα θέματα που τις αφορούν άμεσα.
Ο δήμος να έχει λόγο στον αναπτυξιακό σχεδιασμό και την ένταξη έργων και δράσεων για χρηματοδότηση τους και να σταματήσει η εξάρτηση των δημοτικών αρχών από τον εκάστοτε περιφερειάρχη που διαχειρίζεται τους ΠΕΠ και παρουσιάζει έργα χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας προγραμματισμός, χωρίς αυτά να λαμβάνουν υπόψη τους το σχεδιασμό του δήμου.

Μπορούμε να την αλλάξουμε!

Υπάρχει το ρεαλιστικό στις προτάσεις μας - δεν έχουμε αυταπάτες για τον αρνητικό συσχετισμό, για τη μαγική εικόνα που προβάλλεται για την κατάσταση στο Δήμο.

Όμως λέμε πως ΝΑΙ μπορούμε ν’ αλλάξουμε την κατάσταση και αυτό ακουμπά – αγγίζει την αγωνία μιας πλατιάς μάζας ανθρώπων που λένε καλά είναι, φτάνει ως εδώ!

Αυτά που προτείνουμε μπορούμε να τα κάνουμε πραγματικότητα, έχουμε τη δύναμη που μας δίνει ο πανελλαδικός χαρακτήρας της «Λαϊκής Συσπείρωσης», για τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου εκλεγμένων μαζί με λαό και τους φορείς του κινήματος, απέναντι στα προτάγματα των κεντρικών πολιτικών.

Εμείς αυτό μπορούμε να το εγγυηθούμε γιατί ακριβώς στεκόμαστε από θέση αρχής απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, εφαρμόζουμε αυτό που λέμε μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση, είτε βρισκόμαστε στη μειοψηφία είτε στη διοίκηση του δήμου.