Σχετικά με το ερώτημα της Λαϊκής Συσπείρωσης για το κτηριακό πρόβλημα του ΠΕΠΑΛ Σύρου στο απολογιστικό συμβούλιο

Στο πρόσφατο απολογιστικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 24 Οκτώβρη, η Λαϊκή Συσπείρωση Σύρου Ερμούπολης κατέθεσε θέμα που αφορούσε τις ενέργειες που έχουν γίνει από τη δημοτική αρχή αναφορικά με το κτηριακό πρόβλημα του ΠΕΠΑΛ Σύρου, καθώς και τι προτίθεται να πράξει στο μέλλον για την αντιμετώπιση του.

Όπως είπε στην πρωτολογία του, ο εισηγητής του θέματος εκ μέρους της παράταξης Παύλος Χρυσαφίδης, το πρόβλημα ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή από τη δυσκολία μητέρας που δεν κατάφερε να εγγράψει εγκαίρως το παιδί της στο ΠΕΠΑΛ και άκουσε ότι «δεν υπάρχει χώρος». Πίσω όμως από αυτό το περιστατικό, κρύβεται ένα βαθύ και διαχρονικό πρόβλημα,  που αφορά στο κτηριακό και λειτουργικό αδιέξοδο του σχολικού συγκροτήματος των Λυκείων της Σύρου.

Από την πρώτη στιγμή, ως παράταξη διερευνήσαμε το ζήτημα, επικοινωνήσαμε με αρμόδιους, το αναδείξαμε δημόσια. Δύο μήνες μετά, όμως, καμία ουσιαστική ενέργεια δεν έχει γίνει. Για αυτό το επαναφέραμε στον απολογισμό Δημάρχου, όπου ζητήσαμε να κληθούν στη συνεδρίαση και όλοι οι αρμόδιοι διευθυντές του συγκροτήματος Λυκείων, ώστε να ακουστεί η πραγματική κατάσταση από τους ανθρώπους που τη ζουν καθημερινά. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ειλικρίνεια και ουσία στον απολογισμό.

Αναφέρθηκε στα δύο επίσημα έγγραφα των διευθυντών που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας. Ο  διευθυντής του ΠΕΠΑΛ, κ. Επαμεινώνδας Λέστος, ενημερώνει ήδη από τις 9 Οκτωβρίου τον Δήμο για θέματα καθαρά δικής του αρμοδιότητας όπως η απουσία φύλακα, οι ελλείψεις συντήρησης, η ανυπαρξία πάγιας προκαταβολής, η αδράνεια σε αιτήματα που εκκρεμούν από το 2024. Σημειώνει μάλιστα, ότι πολλές φορές οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν επισκευές και τεχνικές παρεμβάσεις, για να μη διακοπεί η λειτουργία του σχολείου.

Αντίστοιχα, ο διευθυντής του ΓΕΛ, κ. Νίκος Ρούμελης, επιβεβαιώνει με τη σειρά του ότι το κεντρικό κτίριο του ΓΕΛ, που στεγάζει και 6 αίθουσες του ΠΕΠΑΛ, παραμένει επικίνδυνο, με αποκαλυμμένους οπλισμούς και φθαρμένους σοβάδες, ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παραχώρησης αιθουσών, καθώς όλες είναι αναγκαίες για τη λειτουργία των τάξεων και των προσανατολισμών, και ότι η μοναδική ρεαλιστική λύση για το ΠΕΠΑΛ είναι η μεταστέγαση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία καταλαμβάνει, εδώ και χρόνια, πολύτιμους χώρους του συγκροτήματος. Αναφέρεται, επίσης, στις δυσκολίες που δημιούργησε η κατάργηση των σχολικών επιτροπών, στις καθυστερήσεις προμηθειών, καθώς και στην απουσία φύλακα και μόνιμου επιστάτη.

Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα λειτουργικής κόπωσης και έλλειψης συντονισμού, που κανείς δεν μπορεί πια να αγνοήσει. Η Λαϊκή Συσπείρωση είχε από την αρχή, όταν ανακοινώθηκε η μετατροπή του ΕΠΑΛ σε Πρότυπο, προειδοποιήσει ότι χωρίς κτιριακή και λειτουργική ενίσχυση, οι σχεδιασμοί αυτοί θα οδηγήσουν σε ανισότητες και αποκλεισμούς. Σήμερα, δυστυχώς, αυτό αποδεικνύεται στην πράξη, μαθητές κινδυνεύουν να μείνουν εκτός τμήματος όχι λόγω επίδοσης, αλλά επειδή δεν υπάρχει αίθουσα.

Εκ μέρους της Λαϊκής Συσπείρωσης ζητήθηκε να παρουσιαστεί σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα των έργων επισκευής και βελτίωσης του συγκροτήματος Λυκείων, με ενημέρωση για τη μελέτη, τη χρηματοδότηση και την έναρξη των εργασιών. Να γνωστοποιηθεί ποιες ενέργειες έγιναν για τη μεταστέγαση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Και φυσικά απαντήσεις για τα υπόλοιπα θέματα που έθεσαν οι διευθυντές των δύο σχολείων. Προτείναμε ο Δήμος να αναλάβει πρωτοβουλία από κοινού με τους διευθυντές των σχολείων, την Περιφέρεια και την Τεχνική Υπηρεσία, ώστε να υπάρξει ενιαίο, υλοποιήσιμο σχέδιο ενεργειών.

Η Παιδεία δεν είναι αριθμός σε απολογισμό. Είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας. Και η κοινωνία της Σύρου έχει αποδείξει πολλές φορές πως, όταν κινητοποιείται, μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Ως παράταξη διεκδικούμε κανένα παιδί να μην αποκλειστεί από το σχολείο που διάλεξε, κανένας εκπαιδευτικός να μην μείνει μόνος του. Η Σύρος μπορεί, και πρέπει, να έχει σχολεία αντάξια των παιδιών  της.

Κατά τη δευτερολογία του, μετά τις απαντήσεις των κ. Βακόνδιου και κ. Ρούσσου αλλά και την τοποθέτηση του κ. Δήμαρχου, ανέφερε πως από ό,τι κι αν ειπώθηκε, η πραγματικότητα στα Λύκεια της Σύρου δεν αλλάζει. Οι τοίχοι μένουν ρηγματωμένοι, οι αίθουσες ανεπαρκείς, οι φύλακες απόντες και οι εκπαιδευτικοί παλεύουν μόνοι τους για να κρατήσουν τα σχολεία όρθια. Ακόμα και οι τουαλέτες είναι τούρκικες, ζητήθηκε η κατασκευή νέων, ίσως πρέπει να παρέμβει η Αντιδήμαρχος πολιτισμού, αφού ο πολιτισμός ενός τόπου ξεκινά και από τις κοινόχρηστες τουαλέτες.

Δεν φταίει η γραφειοκρατία, δεν φταίνε οι “διαδικασίες”, λείπει η πολιτική βούληση. Ευθύνες για την κατάσταση των σχολείων δεν έχει μόνο η σημερινή δημοτική αρχή αλλά και όλες οι προηγούμενες. Γιατί όταν δύο διευθυντές, του ΓΕΛ και του ΠΕΠΑΛ, στέλνουν έγγραφα, όταν ενημερώνουν για κινδύνους και για προβλήματα που διαρκούν μήνες, κι η δημοτική αρχή απαντά με σιωπή ή με καθυστέρηση, τότε το ζήτημα δεν είναι διοικητικό, αλλά βαθιά πολιτικό.

Ειπώθηκε από τον αρμόδιο Παιδείας, κ. Ρούσσο, ότι ο Δήμος δεν έχει κανένα δικαίωμα στη λειτουργία και κατανομή αιθουσών. Λάθος, άλλο η συνεννόηση και η συνεργασία που καλώς γίνεται και άλλο δεν έχει κανένα δικαίωμα. Είναι εύκολο να λέμε ότι «είναι θέμα άλλων υπηρεσιών», αλλά η αλήθεια είναι πως ο Δήμος έχει θεσμική ευθύνη για τη σχολική στέγη και δεν μπορεί να την παραχωρεί στην τύχη. Οι μαθητές δεν είναι αριθμοί σε πίνακες, είναι παιδιά που περνούν τις πιο δημιουργικές τους ηλικίες μέσα σε κτίρια που φθείρονται και σε αίθουσες που δεν επαρκούν.

Σε σχέση με την μεταφορά της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας η δημοτική αρχή τοποθετήθηκε λέγοντας ότι έχουν γίνει μόνο συζητήσεις. Επιμείναμε, ρωτώντας αν έχει σταλεί ποτέ από τον Δήμο και κάποιο έγγραφο προς την Περιφέρεια το οποίο να ζητά επίσημα την μεταφορά της. Για να λάβουμε την απάντηση πως όχι, δεν υπάρχει τέτοιο έγγραφο.

Η πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης να υπάρξει ενιαίος σχεδιασμός, με ευθύνη του Δήμου, που να συντονίσει όλες τις πλευρές, Τεχνική Υπηρεσία, Περιφέρεια, Διευθυντές, Εκπαιδευτική Κοινότητα,  ώστε να προχωρήσουν συγκεκριμένες λύσεις, όχι άλλες “συζητήσεις”,  δεν είναι κάτι υπερβολικό αλλά αναγκαίο.

Κλείνοντας την δευτερολογία του επισήμανε ότι αν σήμερα κάνουμε απολογισμό, ας μην είναι μια τυπική διαδικασία. Ας είναι μια ευκαιρία αυτοκριτικής και επανεκκίνησης. Γιατί η κοινωνία, οι γονείς, οι μαθητές, οι καθηγητές μας, παρακολουθεί, και περιμένουν να δουν πράξεις.