Την Δευτέρα 08/07 πραγματοποιήθηκε στην ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας συζήτηση, με πρόταση της Δημ. Παράταξης «Σύρος εξ Αρχής» σχετικά με την «αξιοποίηση ή μη της ν. Γυάρου».
Η Λαϊκή Συσπείρωση, έχει άμεσα τοποθετηθεί για αυτή τη νέα εξέλιξη αναφορικά με το νησί και ζήτησε και έλαβε ενημέρωση από την Δημοτική Αρχή.
Έχουμε ξεκαθαρίσει εδώ και χρόνια πως η Γυάρος δεν είναι ένα ακόμα ακατοίκητο νησί. Είναι ένα νησί στο οποίο θα ζουν για πάντα οι περισσότεροι από 21.000 εξόριστοι – κρατούμενοι που αντιμετώπισαν τα οργανωμένα βασανιστήρια στα 21 χρόνια λειτουργίας του «θανατόνησου». Για αυτό και σε αυτά τα χώματα, τα ποτισμένα από τον πόνο και το αίμα αυτών των ανθρώπων δεν μπορούν και δεν πρέπει να ευδοκιμήσουν «πράσινες» ή κάθε λογής άλλες μπίζνες.
Εδώ και 23 χρόνια αυτός ο τόπος έχει κηρυχθεί ιστορικός τόπος, χωρίς όμως να έχει υπάρξει καμία μέριμνα από Τοπικές και Κεντρικές Διοικήσεις, με αποτέλεσμα τα κτίρια που έχτισαν οι εξόριστοι με τα ίδια τους τα χέρια και οι άλλες εγκαταστάσεις, να ρημάζουν. Μόνο το ΚΚΕ ανέλαβε το χρέος του απέναντι στην ιστορία του λαού μας και τίμησε τους κομμουνιστές και τους άλλους αγωνιστές που φυλακίστηκαν στο νησί, κατασκευάζοντας μνημείο το 2019, συμβάλλοντας έμπρακτα στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης.
Σε αυτή την συνειδητή αδιαφορία και εγκατάλειψη βρίσκουν «άλλοθι» τα διάφορα επιχειρηματικά σχέδια για την «αξιοποίηση» της Γυάρου. Με αυτό το ιστορικό βάρος και σημασία, η χρησιμοποίηση της λέξης «αξιοποίηση» για τη Γυάρο, είναι πρόστυχη και υποκρύπτει πολλά. Ρίχνει νερό στο μύλο του αναμασώμενου επιχειρήματος «ή αξιοποίηση ή ρημάζει».
Εμείς είμαστε ξεκάθαροι! Καμία αξιοποίηση! Αυτό που πρέπει στη Γυάρο για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι η ανάδειξη της. Η διεκδίκηση γενναίας χρηματοδότησης με ευθύνη του κράτους για την αποκατάσταση των εγκαταστάσεων και των μνημειακών χώρων και την υλοποίηση σωστικών παρεμβάσεων, την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών για να καταστεί επισκέψιμο το νησί και να εφαρμοστεί ένα σαφές πλαίσιο προστασίας και ανάδειξης του τόπου, όπως εδώ και χρόνια έχουν προτείνει τεκμηριωμένα οι ειδικοί επιστήμονες.
Πέραν των διεκδικήσεων, η Λαϊκή Συσπείρωση ανέδειξε και το πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Ποιοι έδωσαν το δικαίωμα στους διάφορους «επενδυτές» να ορέγονται μπίζνες στη Γυάρο;
Το δικαίωμα αυτό το έδωσε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου το 2011, με την υπ’ αρ. 68/2011 απόφαση του.
Μια απόφαση που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση κομμάτων, παρατάξεων και του ίδιου του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών.
Mια απόφαση που υπερθεματίζει τη μετατροπή της Γυάρου σε «Εθνική Αιολική Νήσο», καθώς στο νησί προβλέπονταν να εγκατασταθεί «το μεγαλύτερο αιολικό πάρκο» της εποχής. Στο όνομα, πάντα, της διατήρησης της ιστορικής μνήμης, η τότε πλειοψηφία του ΔΣ, έγινε Εφιάλτης δείχνοντας την Ανοπαία ατραπό, για την άλωση του νησιού από τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι μόνοι που μειοψήφησαν ήταν ο τότε επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, Γ. Δεναξάς και, προς τιμήν του, ο τότε δημοτικός σύμβουλος Α. Τζίνης. Αυτά έγραψε η ιστορία…
Με αυτή την στρατηγικής σημασίας για την «επιχειρηματική αξιοποίηση» του νησιού απόφαση, δημοτικών συμβούλων που σήμερα είναι μοιρασμένοι σε όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις του ΔΣ, κατατέθηκε το αίτημα στο Υπουργείο Πολιτισμού και αποχαρακτηρίστηκε το σύνολο της Γυάρου ως ιστορικού τόπου (από 23.000στρ έμειναν μόνο τα 2.500στρ - ΦΕΚ 182/21-7-2011) και παράλληλα έδωσαν το πράσινο φως στο «ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ» (κοινοπραξία J&P ΑΒΑΞ, ΓΕΚ- ΤΕΡΝΑ και ΙΤΑ) και στην ΑΙΟΛΙΚΗ ΟΛΥΜΠΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ θυγατρική της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, να γαζώσουν τις βουνοκορφές του νησιού με ανεμογεννήτριες.
Μπορεί τα συγκεκριμένα σχέδια να μην έχουν υλοποιηθεί, μέχρι στιγμής, όμως χωρίς τον περιορισμό της έκτασης του ιστορικού τόπου, κανένα επιχειρηματικό σχέδιο δεν θα μπορούσε να «τρέξει» σήμερα.
Μόνο η Λαϊκή Συσπείρωση κρατά διαχρονικά, σταθερή και συνεπή στάση απέναντι σε κάθε επιχειρηματικό σχεδιασμό για την Γυάρο που προσβάλει την ιστορικότητα του χώρου.
Η νυν Δημοτική αρχή, όπως και διαχρονικά οι πλειοψηφίες του ΔΣ, υπερασπίζεται με σθένος και οχυρώνεται πίσω από την εν λόγω απόφαση. Όπως και το 2011 έτσι και σήμερα, μπορεί να προτάσσεται το πρόσχημα της δήθεν διατήρησης και προστασίας της ιστορικής μνήμης, όμως στην ουσία διεκδικεί μερτικό από τα οφέλη των επιχειρηματικών σχεδιασμών στη Γυάρο.
Όσο για τον κ. Αλμπανόπουλο, ντράπηκε και η ντροπή, καθώς επέμενε να διατείνεται πως πάγια θέση αυτού και της παράταξης του είναι η προστασία του συνόλου του νησιού ως ιστορικού τόπου και η μη εγκατάσταση σε αυτό ανεμογεννητριών, τα ακριβώς αντίθετα δηλαδή των όσων και αυτός ψήφισε το 2011. Πολιτικός καιροσκοπισμός; Σίγουρα πρόκληση απέναντι στην ιστορικότητα αυτού του τόπου που ονομάζεται Γυάρος.
Comments